ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
آره واقعا سخته. مخصوصا وقتی که یکی از بچه ها کلا علاقه مندیهاش با رده ی سنی خودش هم متفاوت باشه!
من کلا کارهای فنی رو دوست داشتم که از نظر جامعه ی اون زمان زیادی پسرونه به نظر می رسید و نمیشد باهام راحت کنار بیان! :(
من بی چا ره!

پاسخ:
:)) بعدی ها رو خوب اومدی :))
ببین این حس خود من بوده مثل همین فاطمه کوچولوی شما که دنباله روی برادرشه از روی علاقه! واقعا مامانم کاری نکرده که من فکر کنم خواهرم و علاقه هاش بهتره! ولی میدونم که کاری کرده که فکر کردم علاقه های من بده! مثلا من به شدت به کارهای فنی و خراب کردن و ساختن الکترونیکی جات علاقه داشتم، خب همیشه دعوا میشدم! طبیعی هم بود دیگه! چون کلا خرابکار بودم! تقصیر اونها نیست.. فکر کن من الان با این سن و سال کلا دلم میخواد برای خودم ژیومگ بخرم تا بسازم و بسازم و بسازم و البته خراب کنم! چیزی که هیچوقت بابتش تشویق نشدم و تو دلم مونده! :))
خواهرم کلا هنرمندی رو دوست میداشت. انواع کلاسهای گلسازی می رفت منم میرفتم دنبالش، به شدت عاشق نقاشی بود و هست اما من هیچوقت عاشق نقاشی نبودم اما چون اون میرفت کلاس منم میرفتم! نه اینکه نقاشیم بد باشه اما عاشقش نبودم هیچوقت! فک کن کلاس گلسازی تموم میشد من عمراً گل درست میکردم اما خواهرم در و دیوار خونه رو پر از گل کرد! یا هرچیز دیگه ای! مامانم هیچوقت نگفت که هردو با هم برین، اما من این مدلی شده بودم که میخواستم مثل اون باشم.
این شد که من هیچوقت کلاسی که دوست داشتم نرفتم و فکر نکردم که من هم میتونم مستقل تصمیم بگیرم؛ تا وقتی که دانشجو شدیم و بعد خواهرم رفت کلاس خیاطی که من نخواستم و نرفتم و بعد قلاب بافی آموخت و من نخواستم و بعد بافتنی کردن رو مشغول شد و باز هم من نخواستم چون کلا اهل هنر نیستم!
البته خیلی هم بی هنر نیستما! اما بیشتر هنرم تو آشپزیه تا اینطور کارا. این کارها رو هم میکنم اما خییییییییییییییییییلی مختصر! چی بشه دلم بخواد!
خلاصه که میگم سختیش از همین بابته که بچه های دوم معمولا خودشون این مسیر رو انتخاب می کنن و سخته که هی بهشون بفهمونی که خودشون باشن. تازه بچه های شما اختلاف سنیشون بیشتر از بچه های منه و جنسیتشون هم متفاوته!!! فکر کن من چی باید بکشم!!

پاسخ:
با عرض پوزش من ارتباط این جمله با بحث رو متوجه نشدم. :(

پاسخ:
چرا به کودکی که قطعا ربط داره! من نمیگم که قابل اصلاح نیست اما اینطور روحیه ها از کودکی شکل میگیره، و اصولا اخلاق آدم و روحیاتش مربوط به وقایع کودکیشه هرچیزی که باشه!
من نگفتم دنبال علاقه مندی نرفتن باعثش میشه، گفتم انجام کارهایی که اصلا بهشون علاقه نداری و ته دلت اونها رو نمیخواد باعث میشه که در ضمیر ناخودآگاهت این باشه که کارهایی که میکنی یه اجباری تهش هست!! این میشه که هیچوقت با علاقه یک کار رو به آخر نمی رسونی.
حالا شما چطورهستید که نمونه ی رد شده می باشید؟!

پاسخ:
عجب! بله شما پدیده ی جدیدی در عالم روانشناسی هستید :دی

پاسخ:
:)

پاسخ:
بله درسته کاملا.
هرچند من اصلا یادم نمیاد که مادرم ما رو با هم مقایسه کرده باشه.