ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
به نام خدا.
بعله، صحیح است.
ولی نیاز دارم بهش که همچنان نگهش داشتم
وگرنه اونقدری وابسته ش نیستم که نتونم حذفش کنم.

پاسخ:
محدودیت زمانی ایجاد کردم. امروز که بیدار شدیم قول دادم که تا ظهر اصلا پای سیستم ننشینم.
بعد هم ظهر اومدم و با یکی از دوستان مشغول چت شدم و بعد از چت باز خاموش کردم تا شب ساعت هشت و نیم که مستر مشغول اخبار بود.
آخه قبلا سیستم من مدام روشن بود و تلگرامم مدام آنلاین! حتی وقتی پای سیستم نبودم آنلاین بودم و هی میومدم سر میزدم که کی چی گفت! حتی وقتی میرفتم هم فکرم پیش تلگرام بود که مبادا کسی چیزی بگه من عقب بمونم!!! :| همون اعتیاد!
هرچند که واقعا هیچ چیزی نداشت برام و هیچ حرف خاصی توش زده نمی شد و هیچ کس خاصی آنلاین نمی شد که خیلی مهم و جذاب باشه اما همه ش بودم!
دیگه دو نفر بهم گفتن چقدر هستی دیدم درست میگن. من خیلی بودم. درسته که پیوسته نبود اما همه ی تایم های بودنم رو جمع میزدم خیلی می شد.
برای وبلاگ هم همینطور. من بس که بودم همه ی کامنت ها رو بلافاصله میدیدم و جواب میدادم! خب دیگه تصمیم گرفتم هروقت کارم تموم میشه سیستم رو خاموش کنم که مدام روشن نباشه و جلوی چشمم نباشه که نتونم هی بیام سر بزنم!

پاسخ:
عجب! پس شما هم مبتلا هستید.
منم همین کار رو کردم. امروز برام روز خوبی بود.

پاسخ:
آرههههه. سیستم خاموش چیز خوبی است! :))