ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
سلام ممنونم عزیزم.
نه متولد بهمن ماه نیست! متولد آبانه.
توضیحات رو دادم بهتون دیگه.
متشکرم همچنین آقا علیرضای شما.
+ممنونم مجدد.

پاسخ:
ها والا! خیلی کم توان شدم.. دیروز اینو به عینه احساس کردم..

پاسخ:
:)
مادر نمونه رو خوب اومدید! :))
نه بابا چه خبره؟ اون موقع من 143 سالمه! واقعا زیاد نیست به نظرتون؟!
الان که 27 سالمه اینطور از یک تولد گرفتن احساس خستگی مفرط و پیری و کم توانی میکنم اون موقع دیگه چی بشم!
فک کنم تا اون موقع انقدر از بابت مهمونی ها و مهمانهام غر زده باشم که دیگه هیچکس مهمونی من نیاد! :))

پاسخ:
سلام. ممنون عزیزم.
آره خب به همه ی اینها بستگی داره و الحمدلله که پسرکم مراسم رو دوست داشت و اتفاق خاص نامطلوبی نیفتاد و با کسی دعواش نشد و همه چی خوب بود :)
نه من مخالفم که هر یک سال درس بیشتر یعنی چند سال پیری زودتر! اتفاقا برعکسش رو فکر میکنم! هرچه کمتر به کار فکری بپردازی زودتر پیر میشی!! خب اگه آدم همه ش استرس داشته باشه و بدون لذت بردن از کار فکریش و یا درسش مدام خستگی و اضطراب رو تحمل کنه همینی میشه که شما میگی اما اگر کسی عاشق این کارها باشه کاملا در جهت جوان سازیش عمل خواهد کرد. من توان جسمی و روانیم رو گفتم که چقدر زود اون روز با یک مهمونی معمولی و چند تا درخواست اعصاب خرد کن از پا در اومدم و دیگه کم آوردم!
به نظرم این موضوع خیلی جای بحث و حتی مطالعه داره که واقعا چرا ما کاری رو انجام میدیم که دووست نداریم؟ مثلا همین چند وقت پیش تو وبلاگ دوستی خوندم که کارت دانشجوییشو باطل کرده بود و احساس رضایت و راحتی می کرد (حالا این منطقی بود چون درسش تموم شده بود) اما یکی براش کامنت گذاشته بود که چی میشه این چهارسال زود بگذره منم کارتم رو باطل کنم!! خیلی برام عجیب بود! کسی که هنوز اول راهه چرا باید این مسیر پر از لذت و پر از تجربه و پر از رشد رو به دید یک مسیر عذاب آوری نگاه کنه که از الان دنبال اتمامش باشه؟؟!!
و وقتی اطرافم رو می بینم، می بینم که اکثراً دارن با عذاب درس میخونن!! منم استرس های کمی رو برای درسهام تجربه نکردم اما اینکه حس کنم درس پیرم کرده، نه اصلا اینطور نیست! اتفاقا فکرمیکنم خیلی از چیزهایی که دارم ناشی از 20 سال تحصیلیه که کردم.. و خوشحالم که این راه رو اومدم و فرصت بشه ادامه ش میدم :)

پاسخ:
تاییدش نکردم اما اینطوری هم نبود کامنتت!
من هم خیلی استرسها و اضطرابها و حرص خوردنهای شدیدی رو تجربه کردم در دوره ی تحصیل اما از نفس محصل بودن و دانشجو بودن هیچوقت احساس نامطلوبی نداشتم.
یا هیچوقت نگفتم کاش دانشجو نمی بودم!

پاسخ:
سخت نگیر مهم اینه که هردومون فهمیدیم اون یکی چی میگه :)
منم گرفتم چی گفتی :)