ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
منظورم اینه که یه شخصیت مجازی چقدر حقیقیه؟
و چقدر مشمول قوانین حقیقیه؟ مثلا من اگر از یک شخصیت مجازی غیبت بکنم، تا چه حد معادل غیبت از یک شخصیت حقیقیه؟
یا بهش چیزی بگم که بهش بر بخوره، یا قضاوتش بکنم یا هرچیزی مثل اینها!
چون یک آدم مجهول الهویه ست دیگه! حالا درسته که ما بهش میگیم لوسی می، اما هیچ چیزی ازش نمیدونیم و مثلاً غیبت و عدم غیبتمون هیچ اثری روی اون شخص نداره!
البته این توضیح سوالم بود.
پستم که در مورد این بود که من دارم در وجودِ خودم با وب نویسی یک شخصیت مجازی ایجاد میکنم
شخصیتی که با شخصیت واقعیم متفاوته.
مثلا من ممکنه خیلی حرفها رو اصلا در عالم حقیقی به کسی نگم، اما در عالم مجازی به سادگی با خوانندگانم در میون بذارم!
بعضیها که خیلی تفاوت میکنند با واقعیتهاشون. اینجای مجازی یاخیلی بد میشن یا زیادی خوب!

پاسخ:
:)
من دوزاریم کجه! :|

پاسخ:
اکثرا اینطوریم. البته به نظرم اشکالی نداره که خوبی ها رو بنویسیم چون دلیلی نداره همه از بدی ما مطلع باشند؛
تو جامعه ی حقیقی هم چه بهتر که فقط خوبی ها رو بروز بدیم
اما نکته منفیش همینه که اون شخصیت از ما فاصله بگیره.
از اون بدتر وقتیه که به خاطر نوشتن، خوب میشیم!! به خاطر دریافت کامنتهای بَه و چَه! :(

پاسخ:
هاااا! :)) پس شما نوشته بودی بُعد، من هی میخوندم بَعد!! :))

+:دی

پاسخ:
آره. من خودم بیشتر برای ثبت لحظات می نویسم. اما خب وقتی دوستان آدم زیاد بشن، و صمیمی، آدم یک خودسانسوری های ناخودآگاهی در وجودش ایجاد میشه.
درسته منم از همون میترسم..

پاسخ:
:)

پاسخ:
بله کاملا درسته. چه خوب گفتید :)
ممنون