ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
:))
ولی میگما! اینطوری هم نیستم که اصلا نگم..مخصوصا اگر پست خیلی دلنشین بشه حتما میگم.
اما وقتهایی که مختارم که نظر بدم یا ندم (مثل همین وب و اینها) اکثرا موقعیتهایی که نکته ی مخالف، در حاشیه یا هرچیزی مثل اینها به ذهنم برسه بیشتر تحریک میشم که روی گزینه ی نظرات کلیک کنم! در غیر این صورت میام بیرون! :دی
میگم مگر اینکه پسته خیلی دلنشین باشه و مثلا حرف یا درمونِ همون لحظاتم باشه.. :)
حالا این پست رو شما به خودت نگیری یه وقت. قبل از اینکه اونها رو برات بنویسم میخواستم بیام اینو پست کنم که رسید به بعد از دیالوگم با شما :*
خب اینا از بدیهیاته که شما گلی، ماهی، عزیزی :*
بدیهیات رو که هی نمیگن که! :دی
حق داری. شرمنده تم. :*
البته انصافاً شما از معدود وب نویسانی هستی که کاملا جنبه و ظرفیت دریافت نظرات رو دارن و علاوه بر این اصل جملات و کامنتهامو میگیری و به حواشی و کلمات یا لحن سازی های منفی مشغول نمیشی :)

پاسخ:
:))
اختیار داری واقعا تعارف نکردم :*

پاسخ:
آفرین خیلی عالیه!
من هردو رو میگم! تو زندگی روزمره اکثرا مثبت ها رو میگم مخصوصا اگر موضوع سلیقه ای باشه یا خیلی مهم نباشه مخالفتی نمیکنم.
اما تو عالم وب وقتی نظرم منفیه احتمال ابرازش بیشتره. ذیل پستهایی که مبانی اعتقادی و اخلاقی ای رو بیان میکنن که معمولا مخالفم یا نکته ای می بینم که بگم بیشتر کامنت میذارم! و الان تصمیم گرفتم که این کار رو نکنم! :|
مگر وقتی اسلام در خطر باشد :))

پاسخ:
:))
آره دقیقا برای همین منم تصمیم گرفتم نظر مخالف ندم! جز اینکه بحث بشه فایده ای نداره. تازههههه اکثرا از جملات و کلماتت لحن سازی هم می کنن و شمشیر رو از رو می بندن! :(
کاش زودتر تجربه تو به ما میگفتی :)

پاسخ:
آره منظورم تو فضای مجازی بود بیشتر.
چون خارج از فضای مجازی من اصولا همینطوری ام و تا نظرمو نپرسن نظر نمیدم الحمدلله.

پاسخ:
:)))