3111.
سه شنبه, ۱ تیر ۱۳۹۵، ۰۵:۱۸ ب.ظ
تو گروه خودمونیمون یکی از اقوام نوشت که پسرش دیروز اولین روزه ش رو گرفت.
با تصور اینکه روزی پسرهای من هم اولین روزه شون رو بگیرن،
دارم گریه میکنم!
+نمیدونم چه حسیه. غرور، افتخار یا شعفِ پیش از موعد.
اما بیش از همه ی اینها، حسِّ خوبّ دیده شدنه...
مطمئنم اگر روزی بچه های آدم اولین روزه شون رو بگیرن یا اولین نمازشون روبخونن
خداوند حتماً پدر و مادر اون بچه ها رو به دیده ی رحمت نگاه خواهد کرد...
++کاش اون روز واقعا لایق نگاه رحمت خدا باشم..
امیدوارم تجربه کنی و حسابی لذت ببری:)*