ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
من جایی این رو خوندم و بعد که دقیق شدم دیدم واقعا اینطوره..
تقریبا در همه ی مردهای اطرافم هست..

پاسخ:
والا! :))
 از دیشب دارم به فلسفه ی این مدل خلقت فکر میکنم.

پاسخ:
یعنی آقایون اجازه نمیدن که سطح سیستماتیک روانی و جسمیشون به هم بریزه.
مثلا اگر از چیزی خسته بشن بلافاصله تمهید لازم برای رفع خستگی رو به کار می برن.
و تو مود خستگی و عصبیت یا افسردگی یا حتی بیماری جسمی نمی مونن.
مثلا یه خانم اگر یه بیماری داشته باشه، به خاطر کارهایی که داره بیماریشو فراموش میکنه و به بچه ها و همسرش میرسه و می بینی مثلا ده روزه که درگیر یه سرماخوردگیه
چون نخواسته از وقت بقیه و رسیدگی به بقیه بزنه و به خودش برسه. به بهانه ی اینکه فرصت نکرده ( یا بهتره بگم خودشو فدا کرده)
اما یک مرد حتی اگر سرماخوردگی مختصر هم داشته باشه میره استراحت میکنه تا زود خوب شه!
یا سریع یه وقت باز میکنه میره دکتر.
یا برای فشارهای روانی و کاری.
آقایون سریع یه برنامه برای رفع معضلات روانیشون تهیه می بینن، یا سفر یا استخر، یا قدم زدن بیرون یا هرچیزی!
اما خانم ها! منتظر موقعیتی می مونن که همه چیز اوکی باشه و هیچکس از این بازیابیِ جسمی و روانیِ اونها اذیت نشه مخصوصا بچه هاشون یا همسرشون.
یه کم تو اتفاقهای اطرافت و واکنشهای مختلف خانم ها و آقایون نسبت به کمبودهاشون، دقیق بشی متوجه میشی.

پاسخ:
شایدم ناشی از فرهنگمون باشه اما به نظرم بیشتر شخصیتیه تا فرهنگی.
یعنی شخصیت مرد و زن اینطور حکم میکنه.

پاسخ:
آره خب به نظر تربیتی هم میاد. گاهی تا حد خیلی خیلی خودخواهانه هم پیش میره.
اما به نظرم آقایون کلا تریپ شخصیتیشون اینطوری تر از خانم هاست.

پاسخ:
عجب! شاید اینی که شما میگی باشه.
ممنون که باور عامه و خاصه رو با ما در میون گذاشتی :)

پاسخ:
وا! چرا مسخره کنم؟! :|