ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
درست میگی.
واقعا همینطوریه. منم تجربه شو داشتم.

پاسخ:
هرچی استفاده میکنم احساس میکنم کمه!
یه بار که از همین جملات سرزنش گر استفاده کنم فکر میکنم کل روز و مهربانی تمام روزم از بین رفت!
این حسرته همیشه هست.
مثل زیارت رفتن می مونه! کی رو دیدی که وقتی از زیارت برگرده احساس کنه به حد کفایت استفاده کرده؟
همه ش میگه کاش اون یکی کار رو هم میکردم یا حتی اگر همه ش هم داخل حرم و مشغول عبادت باشه بازم میگه ولی میشد بهتر استفاده کرد!
من گاهی فکر میکنم آتش دوزخ همین حسرته ست. همیشه حسرت میخوری! یوم الحسرت که میگن تو همین دنیا برای همه مون گاه گاهی عینی میشه..
حتی اگر بهشتی باشی به جایگاه بالاتر از خودت حسرت یا همون غبطه میخوری.. همیشه چیزی هست که از رسیدن بهش باز موندی و فقط لطف خداست که میتونه حسرتت رو از بین ببره.
خدا به همه مون رحم کنه.

پاسخ:
یعنی عمرم و عمر بچه ها داره میگذره و من به حد نهایی همه ی آنچه که دارم رو به پاشون نمیریزم!
و از همه ی آنچه که هست بهره نمی برم.
گاهی حسم این میشه.
و خب نمیدونم باید چه کار کرد وگرنه خودم انجامشون میدادم.
البته کامنت مامان محمدمهدی هم خیلی درسته منم تجربه شو دارم. اونو هم بخون.

پاسخ:
خب این خیلی عالیه.
واقعا میگم.
راستش من هیچوقت احساس نکردم این نهایت تلاشم بوده!
کاش منم به اونجا برسم.