3797.
چهارشنبه, ۱۸ اسفند ۱۳۹۵، ۰۳:۵۳ ب.ظ
وقتی پسرک کوچیک بودخیلی به من وابسته نبود.
و من همیشه احساس گناه داشتم و تصور میکردم با من مانوس نیست.
و من حتما کم گذاشتم که این مدلی رفتار میکنه.
اما الان گل پسر کاملا به من وابسته ست
بازی با من رو دوست تر داره تا بقیه،
بغل من رو ترجیح میده به همه!
ولی پسرک با اینکه خیلی مهربان و خانواده دوسته
اما اینقدر رو "بودن من" تاکید نداشت.
و من همون مادری هستم که برای پسرک بودم.
این ها تفاوتهای بچه هاست.
درسته که رفتار ما هم رو روشی که اتخاذ میکنند اثر میذاره،
اما بچه ها با هم فرق دارن.
بچه هاتون رو با بچه های هیچکسی مقایسه نکنین،
و بی خودی به خودتون عذاب وجدان ندین و احساس گناه نکنین.
دچــ ــــار
