ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
آرههه باعث دوری آدمها از همدیگه هم میشه.

پاسخ:
آره قطعا با تمرین میشه.
اوایلش شاید هی خودخوری کنیم که به روی طرف نمیاریم!
اما کم کم می بینیم که سخت هم نیست.
البته زیرکی و درایتی میخواد. آدم باید حواسش باشه از چه چیزایی میشه گذشت و از چه چیزایی نه!

پاسخ:
سخته اما ارزش افزوده ی زیادی ایجاد میکنه. :)
ارزش تلاش رو داره.

پاسخ:
قربان تو :)

پاسخ:
هههه هه! جالب بود. :)

پاسخ:
خب به نظرم این کاری که شما میکنی اسمش تغافل نیست!
من از اینی که نوشتی اینطور برداشت میکنم که به روشون نمیاری یا جواب نمیدی چون نمیتونی یا روت نمیشه!
برداشتی که من از تغافل دارم اینه که در شرایط قدرت به روی خودمون نیاریم.
اینطوری کینه ای هم ایجاد نمیشه اصلا.
تجربه شو داشتم که میگما!
من خودم هروقت که به روی کسی نیووردم از روی ترسِ بدتر شدن ماجرا، یا اینکه روم نشده، یا اینکه بزرگتر بوده یا هرچیزی مثل اینها که ناشی از ضعف من یا ناشی از شرایط بوده که به روشون نیووردم بعدش همین حسِ خود خوری و گاهی حتی کینه رو داشتم.
اما به نظرم تغافل وقتیه که در موضع قدرت هستی اون وقته که ارزش داره به روی خودت نیاری.
البته اگر برداشتم درست بوده باشه ازکامنتت.


+به نظر من تنها راه درمان کینه، بیان موضوع با طرف مقابله.
یعنی همین تغافل نکردن درجایی که خیلی دلخوری و میدونی که اگر نگی تو دلت می مونه. این وقتها به نظرم باید گفت.
شاید درستش همون نگفتن و کینه به دل نگرفتن باشه اما برای امثال ما که میدونیم تو بخش دوم ضعیف هستیم بهتره که بگیم.
آخه کینه خیلی بده. آرامش زندگی و ارتباطات آدم رو به هم میریزه.

پاسخ:
:)))
نه اتفاقا!
اتفاقا وقتی می نوشتم با خودم فکر کردم کاش میشد موقع مشاهده ی کار امروزشون خودم هم به روی خودم نیارم!
اما بعد دیدم نه نمیشد! خوب شد که گفتم از کارشون خوشم نیومده! :))))
اصلا باید میگفتم!

+این حدیث تغافل که در پی نوشت اومده رو جایی خوندم و این پست شد نتیجه ش.

پاسخ:
آره شاید.
باشه ممنون از اشاره ت :)

پاسخ:
آره منم خیلی تو این شرایط قرار گرفتم و بعدش هم خیلی شاکی شدم :(
ان شالله که خدا قدرت تشخیص و انتخاب بهترین گزینه رو بهمون بده به حق این لحظات مبارک.
همچنین عزیزم.