ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
خب این بحث شما درسته اما از هر قشر و هر انسانی به اندازه ی وسعش انتظار میره و ما قضاوتی نمیتونیم بکنیم که وسع اونها چقدر بوده یا نبوده! چه وسعشون در تحلیل سیاسی بوده و چه اینکه نبوده نتیجه ی کار این شده: 25 سال خانه نشینی حضرت علی و صلح امام حسن و شهادت امام حسین و سایرین_علیهم السلام.
که قصد همه شون اصلاح امور جامعه بوده به نحوی که صلاح مردمان در اون بود. نه به نحو خودخواهانه و قدرت طلبانه و دیکتاتورمآب که اگر قدرت طلبانه بود سکوت و صلح و شهادت هرگز اتفاق نمی افتاد.
بماند که دین، فطرت انسان رو مخاطب قرار میده. مخاطبش انسان است. اینکه کسی انتخابش براساس منافعش باشه به زمان زندگیش وابسته نیست. او خودش میدونه که داره منفعت طلبانه رفتار میکنه و به خاطر منافعش از حق میگذره در هر زمان و منطقه ای که باشه. "تحلیل سیاسی" اسمیه که ما امروز رو این موضوع میذاریم وگرنه قطعا حضرت زهرا_سلام الله علیها وقتی که از مردم طلب حمایت از امام رو میکرد بهشون نمی فرمود لطفا قدرت تحلیل سیاسی داشته باشید!
حضرت زهرا_علیها السلام چیز عجیبی از مردم نمی خواستند، بیان واقعه ی غدیر و اطاعت از حرف پیامبر رو فقط میخواستند. چیزی که مردم به خاطر منافعشون بی خیالش شدند. این اصلا نیاز به تحلیل خاصی نداره. شاید قبول کنم که نمیتونستند منافعی رو که با این حمایت از امام، براشون ایجاد میشد درک کنند، به خاطر سطح فهمشون نمیتونستند بفهمند که خیر عجیبی در دنیا و آخرت وابسته به همین حمایتِ به ظاهر ساده برای اونها و آیندگانشون هست؛ اما نمیتونم قبول کنم که انتخاب اونها با در نظر گرفتن سطح فهمشون شاید درست بوده! نه! در هر حال اشتباه بوده و خودشون هم میدونستند. چون حمایت از حقی که واضح است، یک طبیعت فطری در بشره. و آدمی که مخالفت با حق رو انتخاب میکنه خودش هم می فهمه که مخالف طبیعتش عمل کرده و کارش درست نبوده این چیزیه که ما بهش میگیم وجدان.
این متنی که من گذاشتم با برداشت شما کاملا متفاوته؛ من امروز رو عرض میکنم.
کاری که اونها اون روز کردند نتیجه ش سکوت و صلح و شهادت بود، کاری که ما امروز داریم میکنیم نتیجه ش چیه؟ قریب به 1200 سال غیبت اماممون. امامی که قصد او هم اصلاح امور جامعه به نحوی است که به صلاح ماست.
در نتیجه ما در اقداماتمون خیلی شبیه به اون "انسانهای عامی آن زمان، آن هم در عربستان" هستیم با همه ی ادعاهایی که داریم.
بحث اینه که "ما" انسانهای هزاره ی سوم، که مدرن هستیم و احتمالا تحلیل سیاسی هم داریم و از خیلی چیزها سر در میاریم و ارتباطات بین الملل می فهمیم، لااقل کاری رو بکنیم که درسته!
کاری که به اصلاح امورمون منجر بشه. همین الان مگه کم دین دار در این جامعه هست؟مگه کمن آدمهایی که دغدغه ی دین دارن؟
کم نیستن اما یه چیزی ندارن! معلومه که یه چیزی این وسط کمه که اتفاقی که باید بیفته، هنوز نیفتاده.
و اون تحلیل سیاسی و اجتماعیه.
دین اصلاح امور مردمان به صورت همه جانبه ست نه یه سری باید و نباید که جز محدود کردن مردم اثری نداشته باشه.

پاسخ:
بله هرکسی انتخابش از روی اطلاعاتشه. ولی آیا اطلاعات و آگاهی به انتخاب درست می انجامه؟

در صحبتی که من در اینجا آوردم هیچ بحثی از تقدس اشخاص نیست.صحبت ما سر یک شخصیه که همه اطاعت از او رو طبق مرامنامه ی بیعتیشون در ذیل پذیرشِ مکتبی که اون شخص ارائه داده، پذیرفتن. حالا اون شخص میگه فلانی جانشینمه و بعد از فوت شخص، اون جانشینی بالکل انکار میشه. این چیزیه که اتفاق افتاده و کاریه که نباید میشد و با هر منطقی که بخوایم بررسیش کنیم اتفاق نادرست و غیرقابل پذیرشیه.
این ربطی به مقدس بودن اشخاص نداره.
حالا اینکه شخصیت تاریخی اینها چی بوده اون بحث دیگری است. اما وقتی داریم تاریخ یک دین یا مکتب رو بررسی میکنیم نمیشه بالکل دین و مکتب مربوطه رو کنار گذاشت چراکه خواهی نخواهی، ماهیت اون ایدئولوژی از شخصی تشکیل شده که پیامبر و رییس اون مکتب یا دین بوده که تابعیت از او، نشان دهنده ی تابعیت از اون مکتب هست. پاسخی که من به شما دادم هیچ اثری از مقدس بودن این اشخاص نداشت.

سوم اینکه انسانهایی که از مناسبات قدرت خبر دارند لزوما بهترین انتخاب رو ندارند چه اینکه می بینیم اکثر تحلیل گران سیاسی گاهی با اینکه تحلیلهاشون هم مثل همه اما آراشون هم با هم متفاوته. لذا آگاهی همیشه باعث بهترین انتخاب نیست.

و چهارم اینکه شما به سکولاریسم معتقدید که بنده نیستم. چون وقتی برنامه ای مثل دین یا هر مکتبی، ادعایی در زمینه ی صلاح امور مردمان داره، این صلاح اندیشی و مصلحت خواهی نمیتونه فقط در چارچوب محدودیت های فردی اتفاق بیفته. همونطور که در پاسخ قبلم هم گفتم دین قرار نیست با یک روزگاری گرسنگی کشیدن، یک چنددقیقه ای در روز سپاس از پروردگار کردن، و چند وقتی هم به فقرا رسیدن، برنامه ی اجتماعیش رو پیاده کنه و بخشی از هدف دین معطل می مونه. همون مثال کشتی که اگر کسی در حال سوراخ کردنش باشه سایرین نمیتونن ساکت بمونن. درسته که در جامعه ی آلوده هم امکان سیر فردی برای رشد هست، اما وقتی این رشد فردی "تمامِ" هدف دین یا مکتب و غایت آمالش نیست لذا بر گردن افرادی که به اون دین یا مکتب ایمان آوردن هست که برای تحقق اهداف مکتبشون به صورت همه جانبه تلاش کنند. چه اینکه در جامعه ی دین مدار(یا پایبند به هر مکتبی که برنامه ی اجتماعی و سیاسی هم داشته باشه) رشد و تعالیِ اشخاص هم به صورت طبیعی هم افزایی خواهد داشت.
در اینجا باید دید ما سرِ کدوم دین یا مکتب بحث میکنیم! اگر دین اسلام رو پذیرفتیم که از برنامه ها و تاریخ این دین کاملا مشخصه که این دین با سکولاریسم مخالفه، و نظام حاکمی که بر مبنای اسلام باشه جزو اهداف این دین هست. و هر مکتب دیگه ای هم که توسط اکثریت اشخاص یک جامعه پذیرفته شده باشه و اهداف اجتماعی و سیاسی هم در ذیلش داشته باشه، طبیعیه که آدمهای عضو اون مکتب باید برای نیل به اهداف مکتبشون تلاش کنند.

به نظر من هم جامعه ی آگاه و اشخاص آگاه در هر حال میتونن تحلیل درست سیاسی داشته باشند! اما انتخاب درست سیاسی چیزی نیست که حتی با آگاهی اتفاق بیفته. انتخاب درست وقتی اتفاق میفته که انسانیت و دوری از لذات نفسانی مانند قدرت طلبی، منفعت طلبی، راحت طلبی و امثالهم در خود شخصِ انتخاب کننده و همچنین جامعه بروز پیدا کنه. که این بدون دین مداری در شخص و جامعه اتفاق نمیفته.

قربونت منم متشکرم از اینکه با حوصله خوندی. :)

پاسخ:
بله از اول هم مشخص بود :)
لطف داری عزیزم همچنین برای من.

پاسخ:
مخاطبتون کیه؟ من؟
اصلا دین رو نمیشه به صورت کامل تفکیک کرد چون دین یک برنامه ی جامع هست و درنتیجه همه ی بخشهاش بر دیگری اثرگذارند.
در یک مثال اولیه شاید بشه گفت که مثل فرهنگ هست برای یک جامعه که هر بخشش بر دیگری اثر داره.
همین الان دارم فکر میکنم و نمیدونم که جوابم چقدر درسته اما به نظرم عباداتی که ترکشون در ملاء عام آشکار نمیشه و مجازات اجتماعی هم نداره فردی هستند. مثل نماز و روزه.
و قطعا فقط شخصی نیست.
2. البته خانم سایه هم نگفتند که فرهنگ "جاهلی" داشتند.
3. هر بحثی که یه طرفش من باشم اینطوری پیش خواهد رفت چون من با هرکسی بحث نمیکنم جز انسانهای وزین و متین :) بعله :)

پاسخ:
:)