ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
چیش خوبه دقیقا؟
حتی اگر معنی هجرت بده یه هجرت پر از غم و درده.
بماند که داره از مردن بین آدمهای بی تفاوت حرف میزنه.

پاسخ:
:)

پاسخ:
:)

پاسخ:
به نظرم میاد که شما جنبه ای رو مطرح کردید که اصلا به این جمله مربوط نبود!
بله در هر حال انسان تنهاست و هرکدوممون فرداً و شخصاً زندگی میکنیم، می میریم و محشور میشویم،(شما به این جنبه ی فردی از ویژگی های وجودی انسان توجه کردید) در حالی که انسان موجود اجتماعی هم هست و نیازهای اجتماعی داره(متن به تنهاییِ اجتماعی اشاره میکنه).

پاسخ:
:|
شما فکر نکنین! :|

پاسخ:
این مدل هجرتِ ناشی از درده!
شاید دلت اینو بخواد ولی به خاطر هجمه ی درد و رنجیه که بر وجودت وارد شده.

پاسخ:
کدوم کامنت؟! هرچی کامنت اینجا بوده من تأیید کردم!
آخرین کامنت شما هم همین بالاست.
البته این جمله ی رابین ویلیامز نیست. :)


+بعداً نوشت: من الان دوباره سرچ کردم و دیدم که بله انگار جمله ی رابین ویلیامزه! :)

پاسخ:
سلام. باز شما احتمالا تو پستهای اشتباهی دنبال نظراتتون گشتید. یه بار این اتفاق افتاده بود. لطفا دقت بیشتری بکنید.
هرچی برای من فرستاده شده تایید شده.
آخرین کامنت شما برای پست 3135 درج شده.

پاسخ:
سلام چی رو یادت نمیاد؟
رابین ویلیامز رو؟
همون بازیگر جومانجی دیگه! خیلی مشهور بود خدابیامرز.

پاسخ:
:)))
آره فکر آزار دهنده ایه :(

پاسخ:
:((
منم هجرت رو دوست دارم :(

پاسخ:
خب این متن در مورد بقیه صحبت میکنه.
اینکه اطرافیان حس تنهایی "بدهند"!
وگرنه اگر از این بُعدی باشه که شما اشاره کردید انسان هیچوقت احساس "تنهایی" نمیکنه.
انسانی که بتونه از سایرین دل بکنه تنهایی براش معنایی نداره او به جایی وصل میشه که همیشه انیس و مونسش همراهشه.

پاسخ:
متاسفم. خدا دایی عزیزتون رو رحمت کنه.
راستش الان که دوباره متن رو خوندم، احساس کردم چقدر این بیت شعر، گویای زندگی دایی من هم بود..
خدا همه ی اموات رو رحمت کنه ان شالله.

پاسخ:
راستش من خودم رو حتی در احساس تنهاییِ مادربزرگ مستر هم مقصر می بینم.
لذا فکر نکنم فهیچوقت این حس خوبِ احساس عدم کوتاهی رو بتونم داشته باشم :(
خوش به حالت.

پاسخ:
چطور؟! :|