ماجراهای من و خودم!

پاسخ:
این گویا از رویاهای محال زندگی ماست!
اما ممنونم ان شالله :)

پاسخ:
سلامت باشی عزیزم آره خیلی سخته. خدا قسمت نکنه اگرم قسمت میکنه خودش جبران کنه ان شالله.

پاسخ:
بودن که از محالات نیست اما همیشه کنار هم بودن برای زندگی ما از محالاته.
بله دلها که یکی باشه و فلان! اما راستش گوشمون از این حرفها پره و دلمون خیلی پر از درده! :((
دلمون به این خوشه که ان شالله خدا از لطف و رحمت خودش برامون جبران کنه.

پاسخ:
ممنونم عزیزم :)
شما و همسرت هم همینطور ان شالله.

پاسخ:
وااای خیلی بامزه ست این مراسمها با بچه ها :)))
ولی نمیدونم چرا وقتی میخندی فکر میکنن داری مسخره میکنی درحالی که خیلی بامزه ن :))

پاسخ:
ای داااااد!

پاسخ:
آره مطمئنم :)
اتفاقا یه مدتیه مأموریتهاش خیلی کمتر شده :)

پاسخ:
خب بخشهای سوتیهاش برای من جذابتر بود :))
مدیریتش که یه اتاق پشت سن داشتن کلا بچه ها اونجا بودن،
یه هدیه برای بچه ها خریده بودن،
یه عکس هم قبلا ازشون گرفته بودن (که پولشو داده بودیم و قرار بود رو شاسی بزنن) زده بودن روی کادوها چیده بودن روی سن.
یه عالمه هم برنامه داشتن که راستش خیلی خسته کننده شد.
بین برنامه ها وقفه ی زیادی بود و خودِ مجری هم هی انرژی منفی میداد که این یکی رو هم تحمل کنین دیگه حالا خسته هم شدین اینم نگاه کنین آخریشه! :|
نمیتونست جذاب کنه جلسه رو.
و اینکه بچه ها سه چهار ساعت تو اتاق بودن که براشون خسته کننده شده بود و برای ما هم!
پذیرایی هم یک پک بود که توش آبمیوه بود و کیک و یک شکلات و دستمال.
به نظر من با توجه به خیلی کم بود!
اما با توجه به اینکه بابت جشن هزینه ای از ما نگرفتن خب خوب بود. و پذیرایی رو هم رو میز جلوی ورودی چیده بودن که خب اینم خیلی معمول و مرسومه اما من ترجیح میدادم پذیرایی اولش نباشه بین برنامه مثلا بعد از دو ساعت بگن بفرمایید بریک و بعد پذیرایی بشیم. اونطوری خستگی هم کمتر میشد. برنامه ی بچه ها جذاب بود ولی خب طولانی بودنش باعث شد من کلا کمرم رو از دست بدم!

پاسخ:
:)))
پس به نظرم شما هم بهتره پذیرایی رو بین برنامه قرار بدین ملت بتونن از جاشون بلند شن راه برن!

پاسخ:
والا!
خونه ی ما بازار شامه! همین و بس!

پاسخ:
:)
مرسی عزیزم.
همچنین شما و عزیزانت رو برای هم:)

پاسخ:
متوجه استیکر نمیشم که چیه!

پاسخ:
:|